پیرسینگ کردن (به انگلیسی: Piercing) اعضای بدن شامل سوراخ کردن یا بریدن قسمتی از اعضای بدن است که برای استفاده جواهرات ایجاد می‌شود. پیرسینگ بدن یک نوع تغییرات بدن است. کلمهپیرسنگ می‌تواند به عمل یا تمرین پیرسینگ بدن اشاره کند. معیارهای فرهنگی بازتاب پیرسینگ کردن بسیار گوناگون است. پیرسینگ هر دو گوش به مدت زیادی به وسیله مردها در کشورهای که فرهنگ غربی ندارند انجام می‌شده‌است. انواع دیگر پیرسینگ همانند پیرسینگ گوش بصورت پیوسته وجود داشته‌است. برای مثال زن‌های هندی پیرسینگ بینی را بصورت یک عمل عادی قرن‌هاست که انجام می‌دهند.
| انواع اویز
گوشواره ها: در میان زیور آلات آویزی، گوشواره ها کم خطرترین هستند.اما در شرایطی خاص حتی گوشوارهها هم خطرناک محسوب می شوند. نرمه گوش (قسمت گوشتی پایین گوش) از جمله امن‌ترین نواحی بدن برای اتصال آویز گوشواره‌هاست اویز بینی : . در بعضی کشورها مثل هند قرار دادن آویزی در بینی نیز متداول است این کار نیز بایستی توسط پزشک انجام گیرد زیرا درصورت گشادبودن سوراخ موردنظر احتمال اسپیره ویا ورود به دستگاه تنفسی وجود دارد. لب و زبان: جزء بافت‌های بسیار پرخون بدن هستند که سوراخ کردن آنها احتمال ایجاد خونریزی‌های شدید و نیز التهاب و عفونت در این نواحی را به همراه دارد. تورم‌های شدیدی که گاه به دنبال سوراخ کردن لب یا زبان ایجاد می‌شود ممکن است به بسته شدن راه‌های هوایی بیانجامد. نصب اویز در بالا یا پایین لب بسیار معقولتر است اویز ناف: ناف نیز از مناطق کم خون است که احتمال خونریزی در ان کمتر است اما بایستی نصب با دقت پیگیری شود تا احتمال عوارضی جون اباز ماندن پوست کم شود برای سوراخ کردن بدن بایستی به مراکز درمانی مجاز که از استریل بودن وسایل و تجهیزات آن مطمئن هستیم، مراجعه کنیم، زیرا احتمال انتقال عفونت‌هایی مثل هپاتیت و کزاز با وسایل آلوده وجود دارد. 4) یکی از عوارض شایع استفاده از اویزها، حساسیت پوستی به فلزهایی است که گوشواره ازآن ساخته شده است. این حساسیت‌ها به‌صورت خارش، قرمزی و التهاب دیده می‌شود. معمولاافراد به گوشواره‌هایی از جنس نیکل حساسیت دارند اما حساسیت به طلا و یا نقره نیز گزارش شده است. |
|
