حتما شما هم دیده اید که برخی از نوجوانان بینی خود را سوراخ می‌کنند و از آن یک حلقه یا نگین عبور می‌دهند، و یا این که لاله گوش شان را سه سوراخ می‌کنند و از هر کدام یک گوشواره می آویزند.
این کار که “پیرسینگ” (Piercing) نام دارد، یکی از همان فرهنگ‌های غلطی است که از مرزها گذشته و گریبان گیر برخی از نوجوانان کشور ما هم شده است.
آمارها نشان می‌دهد که در کشورهای غربی رواج استفاده از این نوع زیورآلات در میان نوجوانان بسیار زیاد است.
تحقیقات اخیر پزشکان حاکی از آن است که سوراخ کردن بینی و زبان به منظور آویختن حلقه و ساچمه به آن ها منجر به بروز شوک های الکتریکی 20 تا 30 ثانیه ای در افراد و نهایتا عوارض ذهنی و کلامی می شود.
آویختن حلقه به بینی، میزان حس بویایی را در افراد کاهش می دهد و این بخش در مغز آنها از کار می افتد.
سوراخ کردن زبان برای آویختن ساچمه نیز باعث ایجاد اختلال در ادای صحیح کلمات و حس چشایی می شود که این امر نیز مغز را به مرور زمان دچار اختلال فیزیکی خواهد کرد.
دندان پزشکان معتقدند که سوراخ کردن بافت‌های دهان مانند لب و زبان می‌تواند بسیار خطرناک باشد و عوارض کوتاه مدت و بلند مدتی را به دنبال داشته باشد. لب و به ویژه زبان، بخش بسیار پرخون و پرتحرکی است. سوراخ کردن زبان می‌تواند موجب خونریزی شدید شود که در بیشتر موارد نیاز به بخیه زدن برای بند آوردن خون ریزی آن دارد. گاهی این فلزات سهوا بلعیده می‌شوند و با انسداد راه‌های هوایی موجب مرگ نوجوانان می‌شوند.
در این میان شکستگی های دندان و بیماری های لثه ای از عوارض طولانی مدت این روش غلط هستند. نتایج یک تحقیق نشان می‌دهد که 15 تا 20 درصد نوجوانانی که چنین کاری را انجام می دهند، دچار شکستگی دندان و بیماری های لثه ای می‌شوند، زیرا فلزاتی که در این سوراخ ها استفاده می‌شوند می‌توانند به دندان‌ها ضربه وارد کنند و موجب خراش و شکستگی دندان‌های سالم فرد شوند.
به دلیل این که بیشتر این فلزات در بخش جلویی زبان کار گذاشته می‌شوند، با اعمال فشار دایمی بر لثه‌ها و دندان‌های جلویی، به این بخش از دهان آسیب وارد می‌کنند. محققان می‌گویند این نوجوانان ممکن است بعدها در اثر این ضربه‌ها و آسیب هایی که به طور مداوم بر دندان‌ها و لثه‌های جلویی خود وارد کرده اند، دچار بی دندانی شوند و دندان‌های جلویی شان لق شده و بیفتد.
در یک مطالعه دندان پزشکان از نوجوانانی که از این مد غلط پیروی کرده و فلزاتی را در لب و یا زبان خود کار گذاشته بودند، پرسش هایی درباره روش های حفظ بهداشت دهان و دندان، خطراتی که “پیرسینگ” برای آنها در پی دارد، تاریخچه پیرسینگ و این که این کار مخصوص چه کسانی بوده است، مطرح کردند تا بدانند این نوجوانان چرا این کار را انجام می‌دهند و چگونه می‌توان آنها را راهنمایی کرد تا به سمت این فرهنگ غلط کشیده نشوند. نتایج این مطالعه نشان داد که بیشتر این نوجوانان، آگاهی چندانی از عوارضی که سوراخ کردن لب و زبان برای سلامت دندان‌ها و لثه‌هایشان در پی دارد، نداشتند. از طرف دیگر بیشتر نوجوانانی که این کار را انجام می‌دادند، تصور ذهنی خوبی از بدن خود نداشتند و تصور می‌کردند با این کار زیباتر می‌شوند و در میان همسالانشان بیشتر جلب توجه می‌کنند.
دندان پزشکان به والدین نوجوانانی که به تقلید از همسالان و یا فیلم ها، به سوراخ کردن لب و یا زبان شان اصرار دارند توصیه می‌کنند که بهترین راه برای رهایی از عوارض بعدی این کار، جلوگیری از انجام آن است.
بیشتر نوجوانان در این سن نیاز به توجه خاص دارند و دوست دارند در میان همسالانشان، همه به آن ها نگاه کنند، ولی شما پدر و مادر عزیز می‌توانید روش های درست شاخص و برجسته شدن را به آن ها بیاموزید. بسیاری از نوجوانان پس از شنیدن عوارض سوراخ کردن لب و زبان خود، از این کار صرف نظر می‌کنند.
